Bu tür nesiller, kozmik bedenin içi ve çevresi hakkındaki detayların ortaya çıkmasına yardımcı olabilir. Güneş sisteminin dışındaki Jüpiter büyüklüğünde bir nesne, Jüpiter’in etrafındakilerden yaklaşık 10 milyon kat daha parlak bir radyasyon kuşağına sahiptir.
Gökbilimciler ilk kez güneş sistemimizin dışındaki bir nesneyi çevreleyen bir radyasyon kuşağı tespit ettiler.
Nature dergisinin 15 Mayıs sayısında yer alan habere göre, Dünya’dan yaklaşık 18 ışıkyılı uzaklıkta Jüpiter büyüklüğünde bir nesneyi enerjik elektronlardan oluşan bir kuşak çevreliyor. Elektronlar hareket ettikçe radyo dalgaları yayarlar. Bu tür radyasyon üretimi, kozmik bir cismin manyetik alanının şekli, iç yapısı ve hatta uydusu olup olmadığı hakkında fikir verebilir.
Güneş sistemimizde, dünya çapında bir manyetik alana sahip her gezegenin nesiller boyu radyasyonu vardır.
Dünya, Güneş’ten yakalanan elektronların oluşturduğu halkalar olan Van Allen kuşaklarına sahiptir. Jüpiter’in radyasyon kuşakları, parçacıklarının çoğunu volkanik ay Io’dan alır. Bu durumlarda, gezegenin manyetik alanı, tıpkı bir kavanozdaki ateşböcekleri gibi, gezegenin etrafındaki bir baloncuğun içinde elektronları hapseder.
Gökbilimci Melodie Kao ve meslektaşları, güneş sistemi dışındaki benzer nesilleri bulmak için Hawaii’den Almanya’ya uzanan 39 çanak antenden oluşan bir ağ kurdular.
LSR J1835+3259 adlı Jüpiter büyüklüğünde bir nesne gözlemledi. Çanaklar birlikte, Dünya kadar büyük bir radyo teleskopu yaratarak grubun nesnenin çevresine odaklanmasını sağladı.
Santa Cruz Kaliforniya Üniversitesi’nden Kao, ekibin Jüpiter’inkine çok benzeyen ancak 10 milyon kat daha parlak bir bant tespit ettiğini söylüyor.
Nesne, Jüpiter’den yaklaşık 80 kat daha büyüktür, bu da onu ya küçücük bir yıldız ya da büyük bir kahverengi cüce yapar; hidrojen füzyonunu sürdürmek için yeterince ağır olmayan soluk yıldız benzeri bir nesne.
Elektronların nereden geldiği büyük bir muamma. Nesne bir yıldızın yörüngesinde dönmüyor ve parlıyor gibi görünmüyor.
Kao, volkanik bir ayın uygun olabileceğini söylüyor, ancak bu yine de spekülatif.
LSR J1835+3259’un bir radyasyon kuşağına sahip olduğunu bilmek, gökbilimciler bu tür kuşakları doğrudan göremeseler bile, araştırmacıların gelecekte dış gezegenlerden gelen verileri yorumlamalarına yardımcı olacaktır.
Kao, “Ötegezegen manyetizması gerçekten emekleme aşamasında,” diyor. “Ötegezegen manyetik alanlarını karakterize edene kadar, yaşam öykülerinin tüm bölümlerini kaçıracağız.”
